من بی تو دمی قرار نتوانم کرد
احسان ترا شمار نتوانم کرد
گر بر تن من زبان شود هر مویی
یک شکر تو از هزار نتوانم کرد
یارب به کریمی کریمانم بخش
بر آب دو دیده ی یتیمانم بخش
صد بار به لطف و کرمت بخشیدی
این بار به سلطان خراسانم بخش